Το σύνθημα αυτό ακούστηκε σε κάθε μεγάλη πλατεία, σε κάθε μεγάλη απεργία, ακουγόταν ακόμα και την ώρα που τα δακρυγόνα έσκαγαν στα πόδια των απεργών, των αγανακτισμένων, του λαού που αντιστέκεται και πολεμά εδώ και ένα χρόνο απέναντι στη σύγχρονη χούντα της κυβέρνησης, της Ε.Ε., του Δ.Ν.Τ. . Είναι το σύνθημα που θυμίζει πώς δεν ξεχνάμε τον αγώνα που ο λαός αυτού του τόπου, οι φοιτητές, η νεολαία έδωσαν 38 Νοέμβρηδες πίσω. Τον αγώνα εκείνο που τσάκισε λίγους μήνες αργότερα την χούντα των συνταγματαρχών όπως εκείνη τσάκιζε την καγκελένια πόρτα του Πολυτεχνείου. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι φοιτητές δεν ξεχνούν τον Νοέμβρη εκείνο και η μυρωδιά χούντας, σύγχρονου πραξικοπήματος, που αποπνέει η κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κάτω από την ευλογία των ευρω-σωτήρων Σαρκοζί-Μέρκελ μας θυμίζει πώς οι λαοί έχουν στα χέρια τους την δύναμη να ανατρέψουν ακόμα και τον πιο σκληρό αντίπαλο.
Για παραπάνω από ένα χρόνο ο λαός της χώρας μας βρίσκεται στο στόχαστρο διεθνών και εγχώριων κέντρων εξουσίας, των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων που υπό το πρόσχημα του δημοσίου χρέους προσπαθούν να ξεπεράσουν την κρίση των επιχειρήσεων και των τραπεζών τους φορτώνοντας τα βάρη στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Με μια σειρά μνημονίων, πολύ-νομοσχεδίων, μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων και μέτρων σάρωσαν σιγά-σιγά κάθε λαϊκό κεκτημένο, κάθε κατάκτηση που ο λαός μας κέρδισε με αίμα. Συντάξεις κόπηκαν, μισθοί κουρεύτηκαν, δώρα γιορτών εξαφανίστηκαν και η άμεση και έμμεση φορολογία ήρθε να μειώσει ακόμα περισσότερο το εισόδημα του λαού, από τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, μέχρι τα τσιγάρα και από το πεντάευρο στα νοσοκομεία μέχρι τα χαράτσια στους λογαριασμούς ΔΕΗ. Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της απόλυσης και κάθε μέρα, οι Ευρωπαίοι τοκογλύφοι προειδοποιούν ότι όποιος αποδεσμεύεται από τα σχέδιά τους, πρέπει να τιμωρείται. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, η ένωση του διδύμου Παπανδρέου-Σαμαρά με τις ευλογίες Μέρκελ-Σαρκοζί και των λοιπών ευρω-σωτήρων έρχεται να βαθύνει την αίσθηση χούντας που καιρό τώρα αποπνέει η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Θέλουν να δημιουργήσουν εικόνα πολιτικής συναίνεσης γιατί ξέρουν ότι δεν έχουν ούτε την ελάχιστη κοινωνική νομιμοποίηση και συναίνεση. Τα τερτίπια Σαμαρά-Παπανδρέου δεν πρέπει να μας ξεγελάσουν.
Η γενιά μας, η γενιά που της υποσχέθηκαν τα χρυσά χρόνια του ευρώ, της υποσχέθηκαν πτυχία για δουλειά με δικαιώματα τώρα βρίσκεται στο στόχαστρό τους. Είναι η νεολαία που θα αποτελέσει το καλύτερο καύσιμο για να ξαναπάρουν μπρος οι ξεψυχισμένες μηχανές της κερδοφορίας τους, μια νεολαία που θα σπουδάσει σε ένα κολεγιακό κάτεργο, θα πάρει ένα τίτλο δεξιοτήτων που σε τίποτα δεν θα θυμίζει το πτυχίο όπως το ξέραμε και θα καλεστεί να δουλέψει σε μια αγορά εργασίας με πραγματικά δουλικούς όρους, πίσω ακόμα και από τις προπολεμικές εργασιακές σχέσεις. Μας θέλουν ανασφάλιστους, αναλώσιμους, υπάκουους και πειθαρχημένους χωρίς καμιά συλλογική αναπαράσταση και χωρίς το δικαίωμα διεκδίκησης. Ετοιμάζουν την νεολαία για μια κοινωνία με λιγότερη δημοκρατία και πετσοκομμένες ελευθερίες. Αρχίζουν από την κατάργηση του ασύλου και τα πειθαρχικά μέτρα για όσους αγωνίζονται και φτάνουν στις θανατηφόρες επιθέσεις των ορδών των ΜΑΤ που σκοτώνουν αγωνιστές και ποτίζουν καρκινογόνα χημικά όσους επιλέγουν το δρόμο του αγώνα. Έρχονται να δέσουν μια και καλή τη νεολαία με το πραγματικά χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου που ψήφισε η σημερινή κυβερνητική συμμορία αρπαγής των ζωών μας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, το νομοσχέδιο που καταργεί το Δημόσιο-Δωρεάν-Δημοκρατικό πανεπιστήμιο, καταργεί τα πτυχία μας, κλείνει τις σχολές μας, καταργεί το δωρεάν βιβλίο, την σίτιση, την στέγαση, που διορίζει διοικήσεις ( όπως η χούντα των συνταγματαρχών), που καταργεί το άσυλο, που διαγράφει όσους αγωνίζονται. Είναι ο νόμος που εισάγει την βαθιά αγοραία λογική στον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων και εμπεδώνει την επιχειρηματική διάσταση τόσο στον τρόπο διοίκησης και τον τρόπο χρηματοδότησης, όσο και σε τομείς της έρευνας. Είναι ο νόμος που φτιάχνει το πανεπιστήμιο που θέλουν για να υπερβούν την κρίση των τραπεζών και των επιχειρηματιών, είναι το πανεπιστήμιο που ευθυγραμμίζεται με την εργασία των τετραώρων, της περιπλάνησης και πιθανόν της ανεργίας.
Ο λαός μας όλους αυτούς τους μήνες αντιστέκεται και παλεύει για να τσακίσει αυτή την πολιτική. Αγωνίζεται γιατί ξέρει πια πώς η κρίση είναι δικιά τους και το χρέος επίσης χρέος που αυτοί δημιούργησαν, παλεύει γιατί καταλαβαίνει πώς τα μέτρα αυτά δεν έχουν να κάνουν με την σωτηρία του, αλλά με την σωτηρία των τραπεζών και των επιχειρήσεων. Το ποτάμι της λαϊκής οργής φουσκώνει, από τις μεγάλες απεργίες της περυσινής χρονιάς, στο το καλοκαίρι των πλατειών με τα εκατομμύρια των διαδηλωτών και στο φθινόπωρο των πάνω από 300 καταλήψεων σε όλες τις σχολές της χώρας, τις καταλήψεις των υπουργείων, την πρόσφατη απεργία της διήμερης αντίστασης δείχνουμε πώς δεν συναινούμε, δεν υποτασσόμαστε.
Ο λαός να γίνει ξανά ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων
Στις μέρες της σύγχρονης χούντας που μας επιβάλουν το μυαλό μας ξαναγυρνά πίσω 38 χρόνια, κάτι μέρες σαν κι αυτές πολιτικά και ημερολογιακά που φοιτητές σαν κι εμάς από τα αμφιθέατρα των Γενικών τους Συνελεύσεων κατάφεραν να ενώσουν την πάλη του λαού να κάνουν την τρομαγμένη οργή της ελληνικής κοινωνίας χείμαρρο ανατροπής που συνέτριψε τη χούντα των συνταγματαρχών.
Σήμερα, όπως και τότε, ο αγώνας των εργαζόμενων και της νεολαίας βγαίνει ξανά στο προσκήνιο, μπροστά στην απειλή του νέου εργασιακού μεσαίωνα. Ο αγώνας των συνελεύσεων στις σχολές, στα σωματεία, στις πλατείες, στις γειτονιές, είναι αυτός που μπορεί να οδηγήσει οριστικά στην ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια, οι απεργίες των εργαζόμενων, οι πρωτότυπες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού, είναι αυτές που αγχώνουν τα «κομματικά επιτελεία» και όπως φάνηκε τις τελευταίες μέρες, κάνουν την κυβέρνηση να μοιάζει με χάρτινο πύργο.
Σήμερα, όπως και τότε, όλοι μαζί πρέπει να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας:
Για ΨΩΜΙ, ενάντια στον νέο εργασιακό μεσαίωνα, την εργασιακή ανασφάλεια και την ανεργία, για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για δουλειά με δικαιώματα, αξιοπρεπείς – ανθρώπινους όρους εργασίας, να μην υπάρχει κανένας νέος άνεργος – ανασφάλιστος στο βωμό της κρίσης.
Για ΠΑΙΔΕΙΑ, απέναντι στην κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, να παλέψουμε για πτυχία με αξία, για αύξηση της χρηματοδότησης για την εκπαίδευση, για να μην κλείσει κανένα σχολείο ή πανεπιστήμιο, για δωρεάν βιβλία – σίτιση – στέγαση και μεταφορές.
Για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ενάντια στη φίμωση της πραγματικής πλειοψηφίας που είναι ο λαός και φωνάζει να φύγουν, ενάντια στην αστυνομοκρατία και την βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων, αγώνας για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Όταν η γενιά μας μπαίνει στο στόχαστρο, όταν ο αγώνας του Νοέμβρη εκείνου σήμερα όχι μόνο παραμένει αδικαίωτος αλλά και αναιρείται ολοκληρωτικά είναι η ώρα να απαντήσουμε στην σύγχρονη χούντα τους με ανυποχώρητο αγώνα. Αγώνα για να γίνουν οι νόμοι και η πολιτική τους παρελθόν. Σήμερα που το Πολυτεχνείο γίνεται αντικείμενο χλευασμού ή και κατηγορίας από κάποιους από τους συμμετέχοντες του τότε, εμείς θα συνεχίσουμε να εμπνεόμαστε από το νεκρά αδέρφια μας, από τα βλέμματα εκείνα που αντίκρισαν τις ερπύστριες του τανκ με θάρρος και δύναμη, από τα συνθήματα στους τοίχους του Πολυτεχνείου. Θα συνεχίσουμε να κρατάμε το νήμα του μακρινού Νοέμβρη και να φωνάζουμε:
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ,ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ.
ΦΑΚΑ ΕΑΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου