180.000 ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ''ΑΙΩΝΙΩΝ''. ΜΗΠΩΣ ΣΕ ΑΦΟΡΟΥΝ;

Ο Υπουργός Παιδείας Α.Λοβέρδος έχει ανακοινώσει εδώ και ένα μήνα, εν μέσω δηλαδή καλοκαιριού, τη διαγραφή 180.000 ‘’αιώνιων’’ φοιτητών. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του οι φοιτητές αυτοί θα διαγραφούν ‘’ για την αποκατάσταση της τάξης και την οικονομική ελάφρυνση κράτους και πολιτών’’. Μετά από αυτή την ανακοίνωση ξέσπασε ένα μπαράζ απόψεων και επιχειρηματολογίας κυρίως υποστήριξης της κίνησης αυτής του υπουργείου από ΜΜΕ, Πρυτάνεις και καθηγητές που συμπυκνωνόταν στο ότι πρέπει εδώ και τώρα να καθαρίσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια από τους τεμπέληδες αιώνιους φοιτητές που αποτελούν συν τοις άλλοις και οικονομική επιβάρυνση!

Ερώτημα 1^ο: Είναι όντως τεμπέληδες αυτοί οι ‘’αιώνιοι’’΄φοιτητές;

Η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών που δυσκολεύονται να τελειώσουν τις σπουδές τους και βρίσκονται τώρα στα πρόθυρα της διαγραφής είναι φοιτητές που παράλληλα εργάζονται λόγω οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, είναι φοιτητές με προβλήματα υγείας που αναγκαστικά διέκοψαν τη φοίτησή τους, είναι φοιτητές που εισήχθησαν στα πανεπιστήμια σε μεγαλύτερη ηλικία και παλεύουν για την απόκτηση του πτυχίου έχοντας παράλληλα εργασία και οικογένεια, είναι φοιτητές που για οποιοδήποτε προσωπικό πρόβλημα δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν ανελιπώς τη σχολή τους και να αποκτήσουν το πτυχίο τους. Αυτούς το υπουργείο τους απαντά ότι αδιαφορεί για την κατάστασή τους και απλά θα διαγράψει όποιον ‘’έμεινε πίσω’’ για οποιοδήποτε λόγο.

Ερώτημα 2^ο : Κοστίζουν όντως στο ελληνικό δημόσιο οι αιώνιοι φοιτητές;

Η απάντηση είναι πάρα πολύ εύκολη.Προφανώς και όχι! Κάθε φοιτητής που ξεπερνά τα ν+2 έτη φοίτησης δεν δικαιούται πάσο, σίτιση, στέγαση και συγγράματα. Κάθε φοιτητής επίσης παρακολουθεί τα εργαστήριά του μόνο μία φορά οπότε δεν κοστίζει ούτε παραπάνω αναλώσιμα. Κοστίζει μόνο την κόλλα αναφοράς στις εξεταστικές περιόδους η οποία στην τελευταία έρευνα αγοράς που κάναμε ανερχόταν περί των 3 λεπτών (άρα μάλλον περισσότερο κοστίζουν οι κόλλες αναφορές από τους πολλαπλώς κομμένους φοιτητές σε μαθήματα που δίνουν και ξαναδίνουν).

Οπότε γιατί ο Υπουργός ψέυδεται και τι θέλει να πετύχει μ’ αυτή του την κίνηση;

Το γνωστό ρήτο ‘’προς γνώση και συμμόρφωση’’ μάλλον ταιριάζει γάντι για τις διαγραφές των φοιτητών. Οι διαγραφές αυτές των ‘’λιμναζόντων’’ φοιτητών στοχεύουν στο άνοιγμα του δρόμου για τις διαγραφές των υπολοίπων μικρότερων φοιτητών στα ν+2 έτη. Αυτός ο αρχικός διαχωρισμός των φοιτητών που κάνει τώρα το Υπουργείο έχει προφανή απεύθυνση στους μικρότερους φοιτητές κλείνοντας τους το μάτι με νόημα και λέγοντας τους ότι όποιος δεν σκύψει το κεφάλι στα βιβλία και δεν πάρει πτυχίο στα ν+2 έτη χωρίς να μας απασχολεί τυχόν πρόβλημα (υγείας, οικονομικό, προσωπικό) που αντιμετωπίζει, θα διαγράφεται.

Η ολή αυτή η κίνηση εντάσσεται στα ευρύτερα πλαίσια εντατικόποιησης των ρυθμών σπουδών μας που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια. Είναι κομμάτι της αυταρχικοποίησης του πανεπιστημίου που δεν σου επιτρέπει πλέον η φοιτητική σου καθημερινότητα να περιλαμβάνει και άλλες δραστηριότητες (ενάσχοληση με πολιτικές-πολιτιστικές ομάδες) αφού η απειλεί της διαγραφής στέκει από πάνω σου. Ιδιαίτερα σε απαιτητικές σχολές όπως η δική μας  με καθημερινά εξαντλητικά ωράρια θεωριών και εργαστηρίων, με μεγάλο όγκο ύλης στα μαθήματα και εξάντλησης της αυστηρότητας πολλές φορές των καθηγητών στις εξετάσεις η νέα πραγματικότητα στο πανεπιστήμιο θα φαντάζει μάλλον μίζερη και καταπιεστική χωρίς να σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς και να δράσεις όπως θες, πιο δημιουργικά και πιο συλλογικά.

Στις διαγραφές των 180.000 φοιτητών που συμβαίνουν τώρα δεν πρέπει να γυρίσουμε το κεφάλι αδιάφορα βάζοντας ακόμα ένα λιθαράκι στο δρόμο του ατομισμού και του επιβιωτισμού που μας προτάσει το υπουργείο. Να μην αφήσουμε να διαγραφεί κανένας φοιτητής, να απαιτήσουμε φοιτητική μέριμνα (δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράμματα-μεταφορές) για όλους τους φοιτητές ουτώς ώστε να μη αναγκάζεται κανένας φοιτητής να εργάζεται παράλληλα πράγμα που ταυτόχρονα θα τον αποκλείει από την παρακολούθηση των σπουδών του.
 

Να μην τους αφήσουμε να διαγράψουν τους συμφοιτητές μας!

Να μην τους αφήσουμε να ορίζουν τους ρυθμούς σπουδών μας! 

Φ.Α.Κ.Α.-Ε.Α.Α.Κ.

ΛΕΣΧΗ ΑΠΘ?

Εν δυο μα πειναμε 

                                             εν δυο θα σας φαμε!

Εδώ και ένα μήνα, από την 1^η Σεπτέμβρη η λέσχη του ΑΠΘ παραμένει κλειστή αφήνοντας χωρίς σίτιση χιλιάδες φοιτητές οι οποίοι βρίσκονται στην πόλη και στις σχολές τους καθημερινά όλο αυτό το διάστημα δίνοντας εξεταστική.

                                                                                 

Μόνο έκπληξη όμως δεν μας προκαλεί αυτή η κατάσταση με τη κλειστή λέσχη και τα δεκάδες ευρώ να ξοδεύονται για το καθημερινό φαγητό μας, αφού εδώ και 1,5 χρόνο περίπου είναι ξεκάθαρη η κίνηση υποβάθμισης της δημόσιας δωρεάν σίτισης στο ΑΠΘ.

Την ίδια εποχή πέρυσι η λέσχη και πάλι παρέμεινε κλειστή με συνεχείς ανακοινώσεις και διαβεβαιώσεις της Διοίκησης της Π.Φ.Λέσχης ότι ανοίγει από μέρα σε μέρα και με τους καλύτερους όρους για όλους. Η λέσχη άνοιξε.

-Με εργολαβία εστίασης, δηλαδή την ΑΜΒΡΟΣΙΑ Α.Ε η οποία παίρνει ένα χρηματικό ποσό από το ΑΠΘ για τη σίτιση των φοιτητών.

-Με εργολαβικούς υπαλλήλους, δηλαδή απολύθηκαν οι μόνιμοι του Πανεπιστημίου και οι τωρινοί υπογράφουν συμβάσεις με τον εργολάβο με ελάχιστες αμοιβές.

-Με κριτήρια για τους φοιτητές που σιτίζονται και έλεγχο στην είσοδο της Λέσχης, δηλαδή εισοδηματικά κριτήρια που συνεχώς μειώνονται και μπράβους να κάνουν face control σε φοιτητές στην είσοδο.

Φέτος η μόνη πληροφορία που αφήνει η Διοίκησης της Λέσχης να διαρεύσει είναι ότι η λέσχη θα λειτουργήσει τέλη του μήνα μετά από απευθείας ανάθεση σε εργολάβο.

Όπως όλοι μπορούμε να καταλάβουμε από τα ίδια τα γεγονότα μέρα με τη μέρα οι κινήσεις ιδιωτικοποίησης και κατάργησης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν σίτισης για τους φοιτητές γίνονται όλο και πιο ξεδιάντροπες. Η Πρυτανεία και η Διοίκηση της Λέσχης έχουν φτάσει σε σημείο αφού απέλυσαν εργαζομένους, αφού έφεραν τον εργολάβο στο πανεπιστήμιο υποβαθμίζοντας την ποιότητα του φαγητού, εισάγοντας κριτήρια και ελέγχους  να προβούν σε απ’ ευθείας (!!!) ανάθεση σε εργολάβο. Σε ποιον, πώς και πότε κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν θα μάθει ποτέ.

Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί με τη Λέσχη σίτισης του ΑΠΘ καθόλου άσχετη δεν είναι με την πανελλαδική κατάσταση όλων των φοιτητικών λεσχών, οι οποίες είτε έχουν ιδιωτικοποιηθεί είτε λειτουργούν με εργολαβία εστίασης,  όπου οι φοιτητές σιτίζονται με επιβολή αντιτίμου και όχι δωρεάν με συνεχώς αυξανόμενα κριτήρια για τους ελάχιστους  ή και μηδαμινούς που δικαιούνται δωρεάν σίτιση.

Εργολαβία σίτισης λοιπόν και Δημόσια Δωρεάν σίτιση για όλους δεν μπορεί να συνυπάρξει και φαίνεται ότι κάποιοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να τελειώνουν μια και καλή με αυτό το ‘’βραχνά’’ του ελληνικού πανεπιστημίου και με τους αχόρταγους φοιτητές που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό (μετά τους τεμπέληδες ΄΄αιώνιους΄΄ που κάνουν το ίδιο απαράδεκτο πράγμα).

Ας μην τους αφήσουμε να προσθέσουν ακόμη ένα πάγιο έξοδο στη φοιτητική μας καθημερινότητα, ας μην τους αφήσουμε να μας κάνουν να βάλουμε το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη επειδή η κυβέρνηση θέλει να κόβει συνεχώς κι άλλα από τον προϋπολογισμό για την παιδεία και να υποχρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια.

Να μην τους αφήσουμε να μας αφαιρέσουν ακόμη ένα δικαίωμα μας!

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

                                      ΕΞΩ Ο ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ!

Φ.Α.Κ.Α.  -   Ε.Α.Α.Κ. 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΣΤΗ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τα γεγονότα στη γραμματεία ηλ/μηχ στις 23/09/14

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΣΤΗ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τα γεγονότα στη γραμματεία ηλ/μηχ στις 23/09/14

Στις 23/09/14 η ΑΡιστερή ΑΓωνιστική Ενότητα, σχήμα της ΕΑΑΚ, κόλλησε στις γραμματείες Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων εσωτερικό κείμενο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, σχετικά με την συμπεριφορά τους προς τους πρωτοετείς. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, τότε, πηρε την επιλογή να σκίσει αυτο το κείμενο, με ξεκάθαρο ειρωνικό ύφος και επιθετικό τόνο. Όταν έγινε ξανά η προσπάθεια να κολληθεί το ίδιο κείμενο στο ίδιο σημείο, οι ΔΑΠίτες απάντησαν με σπρωξήματα, παίρνοντας ανάλογη απάντηση. Αργότερα εμφανίστηκαν 30 μέλη της ΔΑΠ και έξι στελέχη της ΔΑΠ πολυτεχνικής ΑΠΘ και με μαφιόζικο τρόπο προσπάθησαν να σκίσουν την γραπτή καταγγελία του σχήματος σχετικά με το παραπάνω γεγονός. Όταν, λοιπόν, οι παρευρίσκοντες σταμάτησαν την κίνηση αυτή, οι ΔΑΠίτες αποφάσισαν να ρίξουν μπουνιές, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενος μέλους του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων. Ο σκοπός αυτής της κίνησης είναι ξεκάθαρος. Αυτό που μισούν τα γαλάζια φυντάνια είναι ο συνδικαλισμός και η συλλογική δράση των φοιτητών, και για αυτόν τον λόγο το παραπάνω γεγονός αποτελεί casus belli για όλους τους φοιτητές.

Για μια ακόμα φορά, λοιπόν, η γαλάζια νεολαία έρχεται να επιβεβαιώσει την θέση της και την πολιτική που εκπροσωπεί και να στοχοποιήσει το πιο ριζοσπατικό κομμάτι εντός του χώρου των πανεπιστημίων. Αυτό δεν είναι τυχαίο ότι συνέβη, σε μια συγκυρία, όπου το υπουργείο επιχειρεί με επιθετικό τρόπο το βάθεμα ιστορικών τομών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Η ΔΑΠ λοιπόν, μέσα από τις προτάσεις της έρχεται να περιγράψει, ασπαζόμενη την αφήγηση υπουργείου και κυβέρνησης, ένα πανεπιστήμιο χωρίς συλλογικές διεκδικήσεις και πρακτικές που θα συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά εκπαιδευτήρια. Δηλαδή ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από κάθε κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος, χωρίς δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση και στέγαση, υποχρηματοδοτούμενο, που θα λετουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ένα πανεπιστήμιο που θα διαγράφει φοιτητές και θα τους συμμορφώνει στη συρρικνωμένη και χρεωκοπημένη εργασιακή πραγματικότητα της κρίσης (πεντάμηνα προγράμματα ΕΣΠΑ,voucher), χάριν της “ανάπτυξης” που προσπαθούν να επιβάλλουν. Όλα αυτά άλλωστε είναι προάγγελος των υπό διαμόρφωση Οργανισμών των Ιδρυμάτων και συμπυκνώνουν την πάγια έκφραση της κυβερνητικής νεολαίας για το πανεπιστήμιο.

Είναι η ίδια νεολαία που προσπαθεί να μας πείσει ότι θέλει ένα πανεπιστήμιο όπου θα κυριαρχεί η λογική της ομαλότητας και που θα χρωματίζεται από το κυβερνητικό σύνθημα “ησυχία, τάξη και ασφάλεια”. Πιστή σην επίσημη ρητορεία της Νεας Δημοκρατίας καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται, εξισώνοντας τις μαζικές ριζοσπαστικές πρακτικές του φοιτητικού κινήματος με φασιστικές παρακρατικού τύπου ενέργειες, ξεπλένοντας με αυτό τον τρόπο τη δική της δράση.

Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας τους, της βρώμικης πολιτικής άνοιξης, των κενταύρων και των ρέιντζερ, του Καλαμπόκα και το τσεκούρι του Βορίδη, έρχεται σήμερα να μπλοκάρει τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων από Γενικές Συνελεύσεις, με μπράβους και μαχαίρια να τρομοκρατήσει και να χτυπήσει συμφοιτητές-συναγωνιστές μας για τη συνδικαλιστική τους δράση.

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ

Καταγγέλουμε την τραμπούκικη επίθεση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ σε συνδικαλιστές του ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ. Θεωρούμε ότι τέτοιες λογικές δεν χωράνε στο πανεπιστήμιο για το οποίο αγωνιζόμαστε αλλά πάνε χέρι χέρι με τις πολιτικές που αντιπαλεύουμε, γι' αυτό και πράξαμε αναλόγως. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. Τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος είμαστε πεισμένοι να τα υπερασπιστούμε τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά.

ΚΑΡΦΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΛΑΜΠΟΚΑ

ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης

ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΠΑΓΩΣΑΝ ΤΑ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ!!

Στην τελευταία Γενική Συνέλευση Τμήματος  που έγινε εν μέσω εξεταστικής Σεπτεμβρίου οι καθηγητές μας και ο Πρόεδρος της σχολής αποφάσισαν όχι μόνο να συζητήσουν το θέμα των προαπαιτουμένων αλλά να τα παγώσουν κιόλας!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ο Σύλλογος μετά από απόφασή του ,είτε μέσα από Γενική Συνέλευση είτε από Διοικητικό Συμβούλιο, πίεζε στο τμήμα για πάγωμα των προαπαιτουμένων και παύση αυτού του άδικου μέτρου-ποινής εναντίον των φοιτητών. Έχουμε πολλοστές φορές εξηγήσει στους καθηγητές που επικαλούνται την αναγκαιότητα της προαπαίτησης της γνώσης ότι αυτή δεν κατακτιέται με 7 μαθήματα ούτε με επιβολή ποινών στους φοιτητές που για διαφόρους λόγους δεν κατάφεραν να περάσουν τα 7 συγκεκριμένα μαθήματα. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης που πιέζουν τον καθένα μας και μας βιάζουν για την απόκτηση του πτυχίου, ο Σύλλογος έχει προσπαθήσει μέσα από μαζικές παρεμβάσεις για το πάγωμα των προαιπαιτουμένων και για τη συνέχιση της παρακολούθησης των μαθημάτων για όλους τους φοιτητές ανεξαιρέτως.

Παρόλα αυτά ποτέ τα τελευταία 4 χρόνια οι καθηγητές και ο εκάστοτε Πρόεδρος δεν ήταν διατεθειμένοι να ακούσουν το αίτημα των φοιτητών πόσω δε μάλλον να προχωρήσουν σε απόφαση ευνοϊκή γι’αυτούς. Επικαλούμενοι πάντα την αναγκαία προαπαιτούμενη γνώση για την παρακολούθηση των κλινικών,την συνέχιση και την ενιαιότητα της γνώσης (ανατομία πρώτα, παθολογίες μετά) αλλά και την πολυπόθητη θετική αξιολόγηση της EAEVE για την οποία είναι διατεθείμενοι να πληρώσουν και να κάνουν πολλά, επέβαλλαν με πλήρη αυστηρότητα το μέτρο των προαπαιτουμένων πετώντας πολλούς φοιτητές εκτός σχολής για ένα ολόκληρο χρόνο.

Και φέτος ξαφνικά τι έγινε και πάγωσαν τα προαπαιτούμενα; Θα νόμιζε κανείς (αθώος φοιτητής) ότι επιτέλους πείστηκαν για το πόσο άδικο και αντιπαιδαγωγικό είναι αυτό το μέτρο. Ή ότι επιτέλους αντιλήφθηκαν τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν και τους όρους φοίτησης των φοιτητών που δυσχεραίνουν ολοένα και περισσότερο.

Όχι φυσικά. Πολύ απλά δεν τους βολεύει τώρα πια η εφαρμογή των προαπαιτουμένων διότι δεν θα μπορούν σε 2 χρόνια να εφαρμόσουν στις κλινικές το 101^ο   νέο πρόγραμμα σπουδών που εφαρμόζεται ήδη στο 1^ο και 2^ο έτος της σχολής. Οπότε για να ξεμπερδεύουν με τους παλιούς και για να μην τους χαλάσουν τα σχέδια που έχουν αποφάσισαν να παγώσουν τα προαπαιτουμένα γι’αυτούς και να τους επιτρέψουν την παρακολούθηση των κλινικών.

Κύριοι καθηγητές μας και κύριε Πρόεδρε ξέραμε πολύ καλά ότι το ‘’Με  λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω’’ ταιριάζει απόλυτα σε σας. Το είχαμε καταλάβει από το καταπώς κάνατε τους φοιτητές πειραματόζωα με τις συνεχείς εναλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, από το καταπώς εξαντλούσατε την αυστηρότητά σας σε μας, από το καταπώς μας συμπεριφερόσασαν ανάλογα με τις κόντρες και τις μεταξύ σας εμπάθειες. Ως Φ.Α.Κ.Α. – Ε.Α.Α.Κ. απέναντι στα προαπαιτούμενα είχαμε πάντα πάγια θέση και πάντα γνωστοποιούσαμε στο Σύλλογο την αδικία και την κοροϊδία αυτού του εκδικητικού μέτρου, αυτού του μέτρου που διαχωρίζει με ένα αυθαίρετο τρόπο τους φοιτητές σε ‘’καλούς’’ και ‘’κακούς’’, σε 1^ης και 2^ης ταχύτητας. Τώρα να βγείτε κι εσείς να πείτε στο Σύλλογο Φοιτητών πώς και γιατί παγώσατε φέτος τα προαπαιτούμενα.Και μην ξεχάσετε να πείτε πού  πήγε η προαπαίτηση της γνώσης γι’αυτούς τους φοιτητές που ένα χρόνο τώρα τους κοροϊδεύετε αφού τους πετάξατε από τις κλινικές και τους λέτε ότι πολύ απλά φέτος δεν ισχύει το μέτρο.

Και μιας και κάνατε την αρχή σας εγγυόμαστε ότι  και για του χρόνου και για πάντα θα φροντίσει ο Σύλλογος τα προαπαιτούμενα να μην ‘’ξεπαγώσουν’’ ποτέ! 

 

ΦΑΚΑ-ΕΑΑΚ

ΠΑΡΤΟ ΛΙΖΑ ΚΑΙ ΚΑΝΤΟ ΚΟΡΝΙΖΑ

Έχουμε ακούσει τόσες πολλές φορές να εκθειάζουν την σχολή μας, να μας λένε πόσο τυχεροί είμαστε που είμαστε σε έναν κλάδο με μηδενική ανεργία(την στιγμή μάλιστα που ο κόσμος πεινάει)πόσο καλούς μισθούς θα έχουμε, με τις ιδανικές συνθήκες εργασίας. Όλα τόσο ρόδινα και ιδανικά, που κάτι σε ξενίζει πίσω απ' όλα αυτά, κάτι που σε κάνει να δεις και λίγο παραπέρα, να αναλογιστείς, είναι δυνατόν?

Αν κάτσεις όμως και δεις, όχι πολύ μακρία, ένα βήμα από σένα, μέχρι τις κλινικές ας πούμε της σχολής, με τους residents ή στην πρακτική σου άσκηση στο κτηνιατρείο, στο 3ο έτος ή αν μιλήσεις με κάποιον φίλο σου- πτυχιούχο πλέον, που αν δεν είναι έτοιμος να φύγει για κάποια χώρα του εξωτερίκου και έχει την τύχη να ''εργάζεται'', θα δεις πως τα πράγματα δεν είναι τόσο ωραία, όσο ακούς σε κάθε ξακουστή ορκομωσία της σχολής να τα περιγράφουν.Η εργασία με όρους ''μαθητείας'',η πολύχρονη πρακτική και η εργασιακή περιπλάνηση για χρόνια μάλλον δεν απότελουν για κάποιους ανεργία αν και σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΓΕΩΤΕΕ, Το 54,56% των νέων κτηνιάτρων έως και 35 χρονών δηλώνει ότι είναι άνεργοι ενώ το 3,12% απασχολείται σε άλλο τομέα διαφορετικό από αυτόν των σπουδών του.

Ωστόσο, είναι δεδομένο πως οι εργασιακές συνθήκες για τους νέους κτηνιάτρους δεν αντιστοιχούν,ούτε στις συνθήκες του εργασιακού μεσαίωνα.Έλλειψη Συλλογικών συμβάσεων εργασίας,εργασία άμισθη υπό μορφή μαθητείας των νέων συναδέλφων,δουλειά με το μπλοκάκι ,μισθούς κάτω των 500euro στα τελευταία προγράμματα ΕΣΠΑ ,αντιποίηση επαγγέλματος ,αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας και τόσα άλλα.Οχτάωρο για έναν εργαζόμενο σε κάποιο κτηνιατρείο, αλλά και η πενθήμερη εργασία, έχουν καταργηθεί προ πολλού και έχουν αντικατασταθεί από 12ώρη (τουλάχιστον) και 7ήμερη πολλές φορές εργασία, με τον ίδιο μισθό.Το φαινόμενο αυτό είναι ακόμα πιο έντονο στις μεγαλουπόλεις, όπου οι νέοι πτυχιούχοι έρχονται να στελεχώσουν κλινικές ζώων συντροφιάς και όπου ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με τις επαρχιακές πόλεις. Έτσι, στις μεγάλες κλινικές με 24ωρη λειτουργία, επείγοντα κτλ, είναι δεδομένο πως η απαίτηση σε εργαζόμενους είναι ακόμα μεγαλύτερη. Το ζήτημα είναι πως οι θέσεις αυτές πλαισιόνονται από νέους πτυχιούχους, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να κουβαλήσουν στις πλάτες τους όλο τον φόρτο εργασίας, για ένα κομμάτι ψωμί. Εξαντλητικά ωράρια, μηδέν ρεπό, χαμηλοί μισθοί, σωματική και ψυχολογική κούραση, σχηματίζουν την εικόνα του νέου κτηνιάτρου.

Ζητούνται απλήρωτοι εργαζόμενοι

Το τελευταίο μάλιστα διάστημα, “συνάδελφοι” ζητούν μέσα από αγγελίες, τελειόφοιτους φοιτητές κτηνιατρικής, με πρόφαση την πρακτική άσκηση, για 6μηνη “εργασία” στα κτηνιατρεία τους, αμισθί και προφανώς ανασφάλιστα, μιας και είναι ακόμα φοιτητές. Το περίεργο μάλιστα είναι ότι για να δεχτούν αυτούς τους φοιτητές στα κτηνιατρεία τους, βάζουν μια σειρά προαπαιτουμένων, όπως υψηλές βαθμολογίες σε συγκεκριμένα μαθήματα, ξένες γλώσσες, κτλ, ενώ από την άλλη δεν αναφέρουν πουθενά τι έχουν να προσφέρουν σε αυτούς τους φοιτητές. Κρίνοντας από εμπειρίες νέων συναδέλφων, αλλά και βλέποντας οι ίδιοι την καθημερινότητα των residents στις κλινικές μας, πρέπει να κοιτάξουμε λίγο καλύτερα πίσω από αυτές τις αγγελίες. Χαμαλίκι, εξαντλητικά ωράρια, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι, απλά και μόνο για να προσθέσουμε στο βιογραφικό μας έξτρα πρακτική άσκηση, μιας και πλέον το πτυχίο μας (μάλλον γι'αυτούς) δεν αρκεί για να ξεκινήσουμε με αξιοπρεπείς όρους εργασίας, ενώ στην ουσία καλύπτεις απλά την θέση και την δουλειά κάποιου κτηνιάτρου που θα έπρεπε να αμοίβεται.

Με μπράβο δεν χόρτασε κανείς.

Το φαινόμενο του εθελοντισμού ωστόσο, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια, ακόμα και στους κόλπους του επαγγέλματός μας. Εν είδει έλλειψης κονδυλίων από το κράτος, σχηματίζονται πανελλαδικά ομάδες εθελοντών- κτηνιάτρων, οι οποίοι αναλαμβάνουν δωρεάν τόσο τους εμβολιασμούς, όσο και τις στειρώσεις, αποπαρασιτισμούς και μικροτσίπ αδέσποτων, αλλά και δεσποτίζομενων ζώων. Πράγμα τουλάχιστον αντι-ιδεολογικό και αντι-συναδελφικό, την στιγμή μάλιστα που για τα μικρά κτηνιατρεία η καθημερινότητα είναι αρκετά δύσκολη. Και όσο “μεγάλο” και αν είναι το έργο των εθελοντών αυτών για την κοινωνία, εσύ απλά αναρωτιέσαι, αν τόσα χρόνια κόπων, εξόδων και διαβάσματος, σπουδάζεις για να δουλεύεις εθελοντικά.

Γιατί?

Και τι είναι αυτό που οδηγεί τους κτηνιάτρους στην έξτρα πρακτική άσκηση (πλέον και ως φοιτητές)? Είναι ο άκρατος ανταγωνισμός που αυξάνεται ολοένα και περισσότερο στον κλάδο μας πλάι πλάι με την φιλελέυθερη πολιτική που ακολουθείται(κατάργηση δημόσιων κτηνιατρικών υπηρεσίων,''άνοιγμα'' του επαγγέλματος και δυνατότητα σε μη κτηνιάτρους-επιχειρηματίες να ανοίγουν κλινικές προσλαμβάνοντας κτηνιάτρους-υπαλλήλους με τον κατώτατο μισθό). Δεδομένου ότι πλέον ελάχιστοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να έχουν το δικό τους κτηνιατρείο, οι υπόλοιποι θα αναζητήσουν εργασία σαν υπάλληλοι σε κάποιο άλλο. Εκεί σαφώς και θα επιβιώσει ο “καλύτερος”. Το ζήτημα είναι ότι ο “καλύτερος” είναι αυτός που έχει την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσει όσα περισσότερα συνέδρια, σεμινάρια ή διαλέξεις μπορεί, αλλά ακόμα περισσότερο, αυτός που έχει την δυνατότητα να δουλέψει εθελοντικά για κάποιο χρονικό διάστημα, για να προσθέσει ακόμα ένα “προσόν” στο βιογραφικό του ή να συνεχίσει τις σπουδές του σε κάποιο μεταπτυχιακό εντός ή εκτός συνόρων.

Εσύ τι κάνεις?

Το πραγματικό όμως ερώτημα που οφείλουμε να θέσουμε στον εαυτό μας, δεν είναι άλλο από τι θα κάνουμε για να αλλάξουμε τις εργασιακές μας συνθήκες. Θα πρέπει ίσως να ξεκινήσουμε από την ίδια την σχολή, απαιτώντας περισσότερη πρακτική εμπειρία στα ίδια τα περιστατικά, μεγαλύτερη συμμετοχή, λιγότερη χαμαλο-δουλειά. Να κάνουμε κατανοητό, πως οι εφημερίες δεν προσφέρουν τίποτα στους φοιτητές, αλλά είναι εκεί για να αντικαταστήσουν τις θέσεις των νοσηλευτών, κτλ. που θα έπρεπε να υπάρχουν. Να παλέψουμε για δυνατά πτυχία, για πτυχία που θα αρκούν για μια θέση εργασίας και δεν θα χρειάζεται να συνοδεύονται από ένα μακροσκελές βιογραφικό συμπληρωμένο με συνέδρια και εθελοντικές ώρες εργασίας.

Παράλληλα περνώντας στον εργασιακό πλέον τομέα, να προτείνουμε έναν άλλο τρόπο λειτουργίας του επαγγέλματος. Αντί να αυξάνουμε τον ανταγωνισμό, στον οποίο πλέον επιβιώνει αυτός που έχει την οικονομική δυνατότητα είτε να εργασθεί ως ελέυθερος επαγγελματίας είτε να κάνει επί σειρά ετών μεταπτυχιακά γεμίζοντας έναν ατομίκο φάκελο προσόντων, να αντιπροτείνουμε την συνεργασία και την συναδελφικότητα. Με λιγότερο εξοπλισμένα κτηνιατρεία (άρα λιγότερο κόστος) σε συνεργασία με άλλα κτηνιατρεία της περιοχής, με κτηνιατρεία όπου θα συνεργάζονται  κτηνίατροι (όχι υπάλληλοι κτηνίατροι, αλλά συν-ιδιωκτήτες), με μισθούς κτηνίατρων αντίστοιχων των ωραρίων τους, με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μισθούς και όχι με συνθήκες μεσαίωνα. Να σταματήσουμε στην πράξη την εθελοντική εργασία, κανείς μας άλλωστε δεν σπουδάζει για να δουλεύει για την καλή του την καρδιά. Να δυναμώσουμε τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο. Θέλουμε έναν Σύλλογο που θα ασχολείται πραγματικά με τα προβλήματα του κλάδου και όχι με τα συμφέροντα των μεγάλο-κτηνιάτρων και θα εθελοτυφλεί μπροστά στα πραγματικά προβλήματα του κλάδου.

Εν ολίγοις, να κοιτάξουμε ένα βήμα παραπέρα. Να κοιτάξουμε την ζωή μας και λίγο έξω από την σχολή, σαν επαγγελματίες και σαν εργαζόμενοι. Να παλέψουμε από τώρα για τις συνθήκες που θα θέλουμε να έχουμε μετά το πτυχίο μας, σαν να βγούμε αύριο στην αγορά εργασίας και όχι σαν κάτι μακρινό και ξένο. Το ότι οι νέοι πτυχιούχοι αντιμετωπίζουν αυτήν την καθημερινότητα, με τους ρυθμούς που η ζωή μας καθημερινά γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, μας διαβεβαιά πως αν δεν παλέψουμε μαζί με τους νέους κτηνιάτρους από τώρα και για εμάς τους ίδιους, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα όταν θα βρεθούμε με το πτυχίο στο ένα χέρι.

Αντί λοιπόν, στο άλλο χέρι να μας δώσουν το διαβατήριο για να αναζητήσουμε μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό, ας το σφίξουμε καλύτερα και ας πούμε πως θα μείνουμε εδώ, να παλέψουμε γι' αυτό που μας αναλογεί και μας αξίζει.

Φ.Α.Κ.Α.- Ε.Α.Α.Κ.

fakaeaak-vet.blogspot.gr