ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ...ΤΙ;;

 Μία ακόμα εξεταστική μετά κόπων και βασάνων έφτασε στο τέλος της και πριν ακόμη συνέλθουμε ξεκίνησε και πάλι το νέο εξάμηνο. Απ’ ότι φαίνεται καμία ανάσα χαλάρωσης δεν επιτρέπεται να πάρεις όταν σπουδάζεις κτηνιατρική. Από το 1ο έτος κιόλας, με όποιο πρόγραμμα σπουδών κι αν μπήκες, σου πιπιλάνε το μυαλό ότι «κτηνίατρος θα γίνεις σαφώς και πρέπει να τα ξέρεις όλα» (ακόμα κι αν το όλα αφορά το σπάνιο είδος δηλητηριώδους παπαρούνας που φυτρώνει στην Ινδία).           

Στο 1^ο  έτος μπαίνεις μετά από δύο χρόνια ατέλειωτου διαβάσματος στη σχολή και συνειδητοποιείς ότι η περιβόητη πανεπιστημιακή εκπαίδευση καμία διαφορά δεν έχει με το σχολείο. Σηκώνεσαι 8 το πρωί παρακολουθείς σερί 5ωρες θεωρίες και κάνεις εργαστήρια που τα μισά καταλήγουν να ναι πάλι θεωρίες.                      
Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζει το πρόγραμμα της καθημερινότητας σου και στο 2^ο έτος, που συμπληρώνεται από το άγχος των προαπαιτουμένων τα οποία πρέπει πάση θυσία να τα περάσεις μέχρι το 3^ο έτος για να πας στις πολυπόθητες κλινικές. 
Στο 3^ο και στο 4^ο έτος πλέον, παρακολουθείς αδιάκοπα 8ωρα θεωριών για παθολογίες που και πάλι δεν τα εξασκείς στη πράξη, και καθημερινά ακούς συζητήσεις για το τρομακτικό 5^ο έτος και τις διαβόητες εφημερίες.

Και αφού έχουν περάσει  4 δύσκολα χρόνια…

·         προσπαθώντας σε κάθε εξεταστική να αποστηθίσεις την παραμικρή λεπτομέρεια που θεωρείται προαπαιτούμενη «γνώση» για τη πρακτική σου στις κλινικές, (άσχετα αν τα ξέχασες όλα με το που βγήκες από την αίθουσα εξέτασης)

·         ψάχνοντας για σημειώσεις δεξιά κι αριστερά καθώς τα βιβλία γίνονται είδος προς εξαφάνιση και τη θέση τους παίρνουν ηλεκτρονικές σημειώσεις που αν και κάποτε μας έκαναν την τιμή να μας τις δίνουν εκτυπωμένες (υπήρχε βλέπεις κάποτε κι ο λογότυπος…), τώρα αν δεν θες να στραβωθείς πρέπει να πληρώσεις  20ευρα για να διαβάσεις σαν άνθρωπος.

·         δίνοντας «προαιρετικές» προόδους για να έχεις πιο ανάλαφρη εξεταστική στο τέλος, καταλήγεις να δίνεις μία πρόοδο κάθε 2 εβδομάδες και συνειδητοποιείς ότι  η εξεταστική δε τελειώνει ποτέ. Κι αφού έχεις προετοιμαστεί με προόδους και έχεις κάνει το διάβασμα σου όλο το εξάμηνο, δεν υπάρχει πρόβλημα να είναι και 3 εβδομάδες η εξεταστική (και να πώς το προαιρετικό γίνεται υποχρεωτικό…)

·         με υποχρεωτικές καλοκαιρινές πρακτικές αφού η σχολή αδυνατεί να τις ενσωματώσει στο πρόγραμμα σπουδών  

Φτάνεις στο πολυπόθητο 5^ο έτος! Επιτέλους ήρθε η ώρα για πρακτική!                             
Είναι γνωστό ότι το 5^ο  έτος είναι το πιο κουραστικό αλλά και το πιο ουσιαστικό κομμάτι της εκπαίδευσή σου αφού έχεις την ευκαιρία να κάνεις  κάτι πιο πρακτικό  και χρήσιμο για την μετέπειτα πορεία σου. Αλλά πέρα από τη κουραστική καθημερινότητα και τις 24ωρες εφημερίες, μπαίνεις σε ένα τριπάκι πανελληνίων για άλλη μια φορά καθώς πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να εξεταστείς στις προφορικές εξετάσεις ,εφ’ όλης της ύλης, του Ιουνίου.  Κι αν ήθελες να ασχοληθείς με τα παραγωγικά ή τα τρόφιμα, δυστυχώς έχασες καθώς η πρακτική τους άσκηση όλο και λιγοστεύει.
Και κάπου εδώ, συνειδητοποιούμε ότι τόσο το παλιό νέο πρόγραμμα σπουδών, όσο και το νέο, νέο, νέο πρόγραμμα σπουδών επιτυγχάνει τη πλήρη εντατικοποίηση των σπουδών μας, μας αναγκάζει να βρισκόμαστε στη σχολή όλη μέρα, χωρίς να υπολογίζονται τα βιολογικά όριά μας, αλλά και χωρίς να μας αφήνεται το περιθώριο του ελεύθερου χρόνου. Έτσι μπαίνουν τα καλούπια για να διαμορφωθούμε ως οι αυριανοί, πειθήνιοι εργαζόμενοι που έχουν μάθει να δουλεύουν εντατικά και όχι να σκέφτονται.               
Πώς πραγματικά όμως θέλουμε να είναι το πρόγραμμα σπουδών μας αλλά και το ίδιο το πανεπιστήμιο;        
Τα φοιτητικά μας χρόνια δεν αποτελούν συνέχεια των σχολικών μας χρόνων, κι ούτε θα έπρεπε να τα βλέπουμε σαν μια 4^η λυκείου, αλλά αποτελούν ένα στάδιο ζύμωσης για τις συνειδήσεις μας, καθώς διαμορφώνουν τους μετέπειτα εργαζόμενους. Αν σαν φοιτητής δεχτείς ότι σου φόρτωσαν στην πλάτη για 5-6 χρόνια ως εργαζόμενος τι θα υποστείς και για πόσα χρόνια; Ενάντια στην εντατικοποίηση των προγραμμάτων σπουδών στη σχολή μας μπορούμε και μείς να προτείνουμε το δικό μας δρόμο, όχι τον ατομικό στον οποίο μας ωθούν ,αλλά με τους συλλογικούς αγώνες να διεκδικήσουμε  ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών  με την κατάργηση των προαπαιτουμένων, των εφημεριών και της υποχρεωτικής καλοκαιρινής πρακτικής, την άμεση συσχέτιση θεωρίας και πράξης με ταυτόχρονη μείωση των ωρών διδασκαλίας, ισόποση κατανομή της διδασκαλίας στα επιμέρους γνωστικά αντικείμενα. Όροι που θα συντελέσουν στην ισχυροποίηση του πτυχίου και εύρεση αξιοπρεπούς εργασίας.

“Ένα γραμμάριο πράξης αξίζει περισσότερο από τόνους διδασκαλίας.” Μ. Γκάντι